alweer de laatste avond van deze VFR-tour door Californië en een aantal aanpalende staten. We gaan tot de uiterste grens in het zuiden van 'onze' staat. Verder kunnen we niet, want dan zouden we in Mexico belanden.
Wegens wangedrag van de vorige keer op het vliegveld van Los Angeles: niet betalen na tanken, veel te langzaam vliegen (zelfs een framerate van 2!) en het toppunt: het laten crashen van een machine, zijn we genoodzaakt deze avond te beginnen op een ander vliegveld, wat hoogst ongebruikelijk is. Het is het veld van Catalina Island Airport geworden (KAVX), welke gelegen is op het gelijknamige eiland voor de kust van Los Angeles.
Ik heb hiervan een demoversie van US Cities Los Angeles op de stack gezet, welke destijds te downloaden was van de site van Aerosoft. Dit is een fotografische scenery van het gehele eiland met een leuk gedetailleerd vliegveld vanwaar wij gaan vertrekken.
Wij vliegen eerst op een MH van 007 richting de uiterste punt van het vasteland, genaamd Point Fermin Park. Vandaar verleggen we de koers iets naar recht (MH049) om richting de RMS Queen Mary te gaan (https://nl.wikipedia.org/wiki/Queen_Mary_(schip,_1936)), welke hier voor anker ligt als museumboot en hotel voor de kust van Long Beach.
Na de Queen Mary gaan we ook nog naar het pretpark Disneyland, gelegen in een van de buitensteden van LA genaamd Anaheim. Na een rondje over Disneyland gevlogen te zijn zetten we koers richting Zuidoost naar het veld van John Wayne, de beroemde revolverheld uit vele westerns, gelegen in Orange County. De ICAO-code van John Wayne Airport is KSNA. Hier doen we de 1ste tussenstop om even bij te komen van al de zojuist opgedane indrukken!
Na de korte pauze gaan we nog een keer de bergen in, omdat een trip simpel en alleen langs de kust te saai is! We gaan na opstijgen van KSNA op een MH van 079 richting Lake Elsinor. We vliegen hierbij recht over het veld van El Toro MCAS, waarbij ik niet zou weten waar de letters MCAS voor staan (en ook geen zin had om het op te zoeken). Vanaf Lake Elsinor vliegen we door het dal gelegen achter de heuvels die we net zijn overgestoken, tot het punt waar de Highway 15 afbuigt naar rechts om zich door de heuvels te boren. Dat doen wij dus ook.
Nu naderen we weer de Oceaan, en zien dat vooral door de naam waar we nu onze 2de tussenstop gaan maken: Oceanside Municipal Airport (KOKB). Dit is maar een heel klein vliegveldje met één baan (06/24) met een lengte van 826 m., maar wel van asfalt. Vanaf het veld kan je de Oceaan niet zien!
Nu de allerlaatste leg, het gaat nog meer Zuidwaarts, waarbij we na opstijgen reeds na 6 NM op een Magnetische Heading van 135 het veld van Mc Clellan-Palomar Airport passeren. Nu gaat het richting het Internationale veld van San Diego, maar let op: hier gaan we niet landen voor onze allerlaatste stop. Geniet wel van de prachtige scenery, met het vele water en parken rondom de stad. Voor onze allerlaatste landing gaan we naar het meest Zuidelijk gelegen vliegveld in deze punt van Californië, namelijk het Imperial Beach NOLF (KNRS), waarvan ik ook weer niet weet waar de letters NOLF voor staan. Dit veld heeft een asfaltbaan van 1522 m. (09/27) en is direct gelegen naast de monding van de Tijuana rivier. Ruim voldoende lijkt mij om onze laatste landing op te maken.
Nu nog de bijbehorende screenshots van deze vlucht:
Leg 1 afbeelding 1
Leg 1 afbeelding 2
Leg 2 afbeelding 1
Leg 2 afbeelding 2
Leg 3 afbeelding 1
Leg 3 afbeelding 2
Happy landings!
Wim