Onze laatste dag van de route door de Canadese West Coast, een klein stukje Rockies en Cariboo. Weer veel natuurschoon en een wisselend landschap en tenslotte een spectaculaire tocht naar de oceaan.
Kluane National Park
Leg 1 (CYSQ – CYXY) 85 nm.
We vliegen van Atlin naar White Horse in Yukon, een Canadese Territory, geen Province. Het heeft zomers 25 000 inwoners. We volgen de 50 jaar oude gravel road langs het meer waar je dikwijls beren tegenkomt en daarna Hwy. 1. en de Yukon River. Vlak voor onze eindbestemming wordt deze rivier onstuimig. De First Nations noemden deze plek dan ook witte paardenmanen en de immigranten maakten van deze naam White Horse. Vanuit White Horse konden goudzoekers die nog niet platzak waren de raderboot nemen via de Yukon River noordwaarts naar Dawson waar het goud voor het oprapen was en gelukszoekers vanuit de hele wereld naar toe stroomden. Het vliegveld (International Airport, dank zij één directe buitenlandse lijn van Condor in de zomer naar Frankfurt) ligt op een heuvelrug boven de stad. Air North heeft het als thuishaven. In White Horse sluiten veel winkels, horeca en andere bedrijven de deur vanaf eind augustus tot in het voorjaar. (Briefje op de deur met “We don’t like freezing”).
Little Navmap leg 1: Atlin to White Horse
Leg 2 (CYXY – PAGY) 85 nm.
Van White Horse vliegen we zuidwaarts naar Carrcross (naam te danken aan de doorwaadbare plaats voor wagens). We passeren het vliegveldje van dit minuscule grensstadje met enkele huizen, een postkantoor, museum, kerkje en een antiek station, en even daarna de grens met Alaska. Van hier naar Skagway wordt de weg op het laatst loodsteil. Een eeuw geleden passeerden hier vele duizenden gelukzoekers op weg naar Dawson in Yukon om goud te zoeken. Er bestaan legendarische foto’s van colonnes zwoegende mannen in de sneeuw met enorme lasten op hun rug op weg naar boven. Canada had n.l. vereist dat iedere goudzoeker/immigrant proviand voor minstens een jaar moest meebrengen. De reis werd daarom herhaaldelijk afgelegd, tenzij je deze geheel of gedeeltelijk kon afkopen. Maar de goudzoekers konden dat niet. Velen bezweken onder hun last.
Er is vanaf Carcross ook een treintracé naar Skagway dat een ingenieuze bovengrondse cirkel maakt op een gigantische houten constructie om het hoogteverschil te overbruggen. Dit bijzonder grote bouwwerk mis ik in mijn scenery. Het is een monument van een gouden tijd en alleen nog te zien vanaf de weg of vanuit de trein die nu een nieuwe baan door de tunnels volgt. Met een vliegtuig valt hier niet goed te cirkelen; we duiken naar beneden en maken daar een rondje.
Skagway (1000 inw.) wordt zomers door vele toeristen bezocht, die met een groot cruiseschip arriveren of hun reis vervolgen, waarvan er zo’n drie á vijf per dag voor anker liggen (zo’n 10 000 tot 20 000 passagiers). We landen op vliegveld PAGY, kopen wat souvenirs van onze tocht en spoeden ons naar het cruiseschip dat ons vijf dagen later aflevert in Vancouver of Seattle na een bezoek aan Glacier Bay en een First Nations Resort via de Inside Passage. We varen langs Port Hardy en daarmee is de West Coast Noord-Amerika-cirkel gesloten. Mooi op tijd voor onze volgende VFR-trip.
Little Navmap leg 2: White Horse to Skagway
Groeten, Joop